terug in NL

Het is nu 25 februari en ik ben nu bijna 3 weken lijfelijk terug in Nederland, maar met mijn gedachten zit ik nog vaak genoeg in Suriname. Ik bel niet voor niets wekelijks naar Suriname, eet regelmatig bij een Surinaamse toko of bij de Javaan, ga als Surinaamse verkleed bij Carnaval, spreek nog met Surinaamse stopwoordjes “toch?”, ik spreek nog in de tegenwoordige tijd over Suriname en als ik niet uit kijk fiets ik aan de verkeerde kant van de weg (In Suriname rijden ze aan de linkerkant). En boi! Wat is het hier koud! Ik kan er maar niet aan wennen. Zou het liefst nog de hele dag in mijn bed blijven liggen. Ik mis dat heerlijk land! De warmte! De mensen! Eten! Mijn werk! Alles!. Vorig weekend was ik bij Kim (vriendin die ik in Suriname heb leren kennen) in Tilburg, samen gingen we Carnaval vieren, echt heel gezellig. Rijden we in de auto naar de stad met Surinaamse hits op, lopen we rond met de Surinaamse vlag als rok, een T-shirt waarop staat I MAY LIVE IN HOLLAND BUT I’M STILL 100% SURINAAMSE en een rasta muts op ons hoofd, om vervolgens te hossen op van die Carnavals hits over frikadellen. Ook hebben we herinneringen opgehaald van onze tijd in Suriname. Als we terug kijken naar de filmpjes en foto’s is het moeilijk om geen heimwee te krijgen. Altijd vrolijk en elke dag een avontuur. Sinds ik thuis ben heb ik ook de neiging naar verandering. Misschien verhuizen naar Amsterdam of Rotterdam om in een Multi culti straat te wonen met 20 toko’s om de hoek, een tatoe te nemen met I LOVE SRANAN, meer te reizen etc. gewoon om dat avontuurlijke gevoel terug te krijgen.

Oke Oke genoeg dagdromen over Suriname, even terug in de realiteit. Ik zit nu in Nederland. Heb mijn Stage in Suriname met een perfect cijfer 9,5!!!!!!!!!!!!!!! Afgerond, dus ik ben er klaar voor om af te studeren. Terug hier in Nederland zit iedereen in het perfecte werkritme en had ik de eerste 2 a 3 weken echt het gevoel alsof ik vanaf de zijlijn stond toe te kijken, maar sinds deze week heb ik eindelijk weer een ritme gevonden. Ik zit nu elke dag samen met een vriendin in naar het studentencentrum Plexus om een aantal uur aan mijn scriptie te werken. Verder heb ik bijna elke dag een etentje of ga ik lunchen met een vriendin. Ik ga me al steeds meer thuis voelen, dit heb ik mede te danken aan mijn lieve familie en vrienden. En natuurlijk Zouk en Salsa dansen! Waar ik geen genoeg van kan krijgen. Dans en muziek geven mij heel even het gevoel terug te zijn in de warmte van Suriname. In switi Sranan!